Ilaeira Resort

Στις παρυφές του Ταϋγέτου, σε μία κατάφυτη από έλατα πλαγιά, σε έναν χώρο υψηλής αισθητικής… χαλαρώστε με τους ήχους του δάσους, σε ένα τοπίο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς. Καλωσορίσατε στο Ιλάειρα Mountain Resort, κάτω από την πυραμίδα του Ταϋγέτου, με μπαλκόνι του… όλο το Λακωνικό κάμπο.

Ο μύθος της Ιλάειρα

Η Ιλάειρα και η Φοίβη, κόρες του βασιλιά της Μεσσηνίας Λεύκιππου, ενώ κατά άλλους, κόρες του Θεού Απόλλωνα. Οι δύο κοπέλες λατρεύονταν ως θεότητες από τους Σπαρτιάτες, η Φοίβη… η λαμπερή ήταν ιέρεια της Αθηνάς και η ΙΛΑΕΙΡΑ… η μεγαλειώδης, της Άρτεμης. Το ιερό τους βρισκόταν κοντά στο σπίτι που νομιζόταν ως ιερή κατοικία των Διόσκουρων, στη Σπάρτη.

Ο Λεύκιππος είχε υποσχεθεί σε γάμο τις θυγατέρες του στα 2 του ανίψια Ίδα και Λυγκέα. Οι Διόσκουροι, τα αδέρφια της ωραίας Ελένης, ενάντια σε αυτό το γάμο, άρπαξαν τις Λευκιππίδες αδελφές από το ιερό περιβόλι της Αφροδίτης. Οι μνηστήρες τους όμως δε θα μπορούσαν να αφήσουν κάτι τέτοιο ατιμώρητο… τους καταδίωξαν σε όλο τον Ταύγετο! Ακολούθησε σφοδρή μάχη στην οποία ο Πολυδεύκης σκότωσε τον Λυγκέα και ο Ίδας τον Κάστορα. Κατ’ άλλους απλώς τον τραυμάτισε, αλλά τη στιγμή εκείνη επενέβη ο Δίας, έριξε τον κεραυνό του και έκαψε τον Ίδα μαζί με τον άμοιρο Κάστορα που βρισκόταν δίπλα του.

Απαρηγόρητος ο Πολυδεύκης παρακάλεσε τον πατέρα του, τον Δία, να λυπηθεί τον αγαπημένο του αδερφό και να του χαρίσει τη ζωή. Ο Δίας εισάκουσε τις παρακλήσεις του γιου του και του έδωσε δύο επιλογές. Επειδή η μοίρα του Κάστορα δεν μπορούσε να αλλάξει, γιατί των θνητών η μοίρα είναι ο θάνατος και ο Κάστορας ήταν γιος ενός θνητού, του Τυνδάρεου, ο Πολυδεύκης μπορούσε να ζήσει για πάντα στον Όλυμπο, μαζί με τους αθάνατους ή να μοιραστεί την τύχη του αδερφού του και να ζει τη μισή του ζωή στον ουρανό και την άλλη μισή κάτω από τη γη. Χωρίς άλλη σκέψη, ο Πολυδεύκης δέχτηκε τη δεύτερη επιλογή. Από τότε τα δύο αδέρφια ζουν εναλλάξ στον ουρανό.

Με τον μύθο αυτό οι Έλληνες προσπαθούσαν να εξηγήσουν το φαινόμενο της Ανατολής και της Δύσης, του ήλιου και της σελήνης. Ο πανίσχυρος και αθάνατος Ήλιος –που είναι ο Πολυδεύκης- χάνεται κάθε βράδυ κάτω από τη Γη, για το χατίρι της Σελήνης – του Κάστορα- που την ίδια στιγμή παίρνει τη θέση του στον ουρανό.

Η «αρπαγή των Λευκιππίδων» ενέπνευσε πολλούς αρχαίους ποιητές, αλλά και πολλούς καλλιτέχνες σε αρχαίους και νεότερους χρόνους. Εκτός των αγγειογραφιών που υπήρξε προσφιλές θέμα η σκηνή της αρπαγής, όπως του περίφημου Μειδίου επί γνωστού αγγείου στο Βρετανικό μουσείο, γλύπτες και ζωγράφοι ασχολήθηκαν με το ίδιο θέμα, όπως στα ανάγλυφα του ναού της Χαλκιοίκου Αθηνάς και του θρόνου του Αμυκλαίου Απόλλωνα, καθώς και στον ναό των Διόσκουρων στην Αθήνα, (τοιχογραφία του Πολυγνώτου). Εκ των νεοτέρων έργων περίφημος πίνακας είναι αυτός του Ρούμπενς «Η αρπαγή των Λευκιππίδων» (Μουσείο Μονάχου), που μπορείτε να θαυμάσετε και στο χώρο υποδοχής του ξενοδοχείου.