Στο λιμάνι
Αλοπρόνοια. Το επίνειο της Χώρας. Η απλοϊκότητα αποτυπωμένη στο καθετί. Στην προβλήτα, στα λιγοστά σπίτια, στην παραλία. Παλαιότερα, ο οικισμός αυτός δεν είχε μόνιμος κατοίκους. Ωστόσο στις μέρες μας, αρκετοί είναι αυτοί που αποφάσισαν να φτιάξουν εδώ τα σπίτια τους. Δεν μπορείς εύκολα να αντισταθείς στο χρώμα της θάλασσας, στην αύρα της, στο αεράκι της. Και θέλεις να είσαι πολύ κοντά της. Εκτός από τις λιγοστές κατοικίες εδώ θα συναντήσετε και κάποια ενοικιαζόμενα, αλλά και ξενοδοχεία. Αν θελήσετε να επισκεφθείτε κάποια από τις απόκρυμνες παραλίες του νησιού, από εδώ ξεκινάει τα πρωινά το καραβάκι.
Στις πλαγιές δύο λόφων
Και αφήνοντας πίσω την Αλοπρόνοια, θα ανέβεις προς τη Χώρα, με τους δύο οικισμούς. Το Κάστρο και το Χωριό. Χτισμένοι στις πλαγιές δύο λόφων. Αν αποφασίσεις να πας με τα πόδια… μπορεί να κουραστείς, αλλά θα ανταμειφθείς. Παλιότερα, η διαδρομή αυτή των 3,5 χλμ. γινόταν πάνω σε ένα καλντερίμι. Το μεγαλύτερο του Αιγαίου. Δεν υπήρχαν αυτοκίνητα και οι περισσότεροι ανέβαιναν και κατέβαιναν είτε με τα πόδια είτε με τα ζώα τους. Το καλντερίμι αυτό, διασώζεται ορισμένα του σημεία ακόμη και σήμερα. Στα υπόλοιπα σημεία το έχει καλύψει η άσφαλτος. Θα το βρείτε στη διαδρομή σας και είναι σίγουρο ότι οι φωτογραφικές μηχανές, θα πάρουν φωτιά! Φτάνοντας στο Χωριό, στον παλαιότερο οικισμό του νησιού, θα σε υποδεχτούν τα γραφικά σοκάκια, τα παλιά σπίτια, οι ανηφοριές, οι πανέμορφες αυλές και οι ανθισμένες περιποιημένες τριανταφυλλιές. Εδώ θα κρατάς την ανάσα σου. Ούτε αυτή δεν θα θελήσεις να ακούγεται, ούτε αυτή δεν θα θες να χαλάσει την ηρεμία. Θα τη σεβαστείς. Θα την απολαύσεις…
Το κέντρο του νησιού
Στην απέναντι πλαγιά, το Κάστρο. Ο άλλος μεγάλος οικισμός του νησιού, στο όριο του γκρεμού. Στα 280 μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Οχυρωμένος οικισμός του 15ου αιώνα. Σήμερα είναι το κέντρο του νησιού. Ό,τι πιο ζωηρό ψάχνεις στην Σίκινο εδώ θα το βρεις. Στην πλατεία, στον πεζόδρομο. Η βόλτα σας στο Κάστρο θα σας μείνει αξέχαστη. Η εκκλησία, η Παντάνασσα φυλάει καλά το μυστικό της… τις παμπάλαιες εικόνες ζωγραφισμένες από φημισμένους αγιογράφους, αλλά και το περίφημο επίχρυσο ξυλόγλυπτο τέμπλο.
Κάτω από το βλέμμα της κινούνται τα πάντα. Το μοναστήρι της Ζωοδόχου. Στους γκρεμούς. Στο χείλος. Ως φρούριο. Εκεί που ο άνθρωπος συναντάει ότι πιστεύει ότι μπορεί να υπάρχει πέρα από αυτόν! Χτισμένο πριν από το 1700 λειτούργησε ως γυναικείο μοναστήρι και το περιβάλλει μαντρότοιχος που φτάνει τα πέντε μέτρα.
Ο ναός της Επισκοπής
Στην ενδοχώρα. Στη φύση. Ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του Αιγαίου. Αρχικά πίστευαν ότι επρόκειτο για ναό αφιερωμένο στον Πύθιο Απόλλωνα. Ωστόσο, οι υπόγειες κρύπτες, αλλά και ο αρχιτεκτονικός του τύπος, μαρτυρούν ότι ήταν ρωμαϊκό μαυσωλείο. Τον 17ο αι. μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό με τρούλο. Φτάνοντας στο σημείο θα αφήσετε τα σημάδια να σας οδηγήσουν στην εποχές.
Μονοπάτι
Επισκοπή – Αγία Μαρίνα
Αφήνοντας πίσω σας τον μοναδικό χώρο της Επισκοπής, θα κατευθυνθείτε προς την κορυφή του βουνού το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας. Στην αρχή, θα περπατήσετε ανάμεσα σε θάμνους, στο πλαί μίας πέτρινης μάντρας. Καθώς θα ανεβάινετε, κάντε μία στάση και κοιτάξτε πίσω σας. Ο ναός της Επισκοπής… Συγκλονιστικός! Στο ψηλότερο σημείο που θα κινηθούμε θα συναντήσουμε αρκετά ερείπια από οικίες. Δίπλα στο εκκλησάκι μία υπόγεια δεξαμενή. Εδώ βρέθηκαν και ερείπια ναού του Πυθίου Απόλλωνα. Από το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας, θα δείτε τη Φολέγανδρο, τη Μήλο, την Κίμωλο και φυσικά την Παροναξία.
Μήκος διαδρομής: 1000 μέτρα
Εκτιμώμενος Χρόνος: 20 λεπτά
Τύπος: Εύκολη
